پرینت سه بعدی مفصل های بدن

بنام خدا و با سلام خدمت تمام کاربران عزیز. در این مطلب از سری مطالب آموزش های پرینت سه بعدی اصفهان و پرینتر سه بعدی اصفهان قصد داریم تا  کاربرد تکنولوژی پرینت سه بعدی در پرینت سه بعدی بافت مفصل را توضیح دهیم.َ

پرینت سه بعدی بافت مفصل

تحقیقات جدید در مورد بیوپلاستی استخوان و بافت های پوست یک سال کامل در حال انجام است. برنامه های جدید نشان دهنده رشد بسیار زیاد، به ویژه برای ارتوپدی، زیست شناسی کاربردی است. پروفسور جیم مالدا با چنین چاپ بیوفیزیکی سه بعدی در آزمایشگاه مرکز پزشکی دانشگاه اوترخت در هلند زندگی می کند. او و تیمش معتقدند که ممکن است کد برای ترمیم آرتریت و سایر بیماری های استخوانی بتوانند با پرینت سه بعدی آن ها را تولید کنند.

محققان با استفاده از مواد زیستی جدید، به دنبال روش هایی برای پیوند مفاصل زنده هستند. آن ها همچنین به دنبال تولید bioinks های آینده هستند که کاملا غضروف جدیدی است و به بدن در بهبود وضعیت کمک می کند. به طور بالقوه، این فن آوری، چاپ الگوی غضروف جدید را در صورت نیاز با استفاده از سلول های خود به عنوان الگو به عنوان قالب امکان پذیر می سازد. در نتیجه، کارشناسان پزشکی می توانند قطعات آسیب دیده را با یک بافت رو به رشد، که می تواند به بدن متصل شود، جایگزین کند. این می تواند در مورد شکاف های استخوانی و غضروف باشد که می تواند بخشی از بدن و از بین بردن آن باشد.

پروفسور مالدا و تیم او با مواد افزودنی آزمایش می کنند که می تواند هیدروژل ها را به اندازه کافی قوی سازد تا به عنوان غضروف مفصل جایگزین عمل کند. این تیم برای انجام این کار با استفاده از electro-writing کار می کند. این روش از یک میدان الکتریکی برای پردازش پلی کاپرولکتون (یک فرم پلی استر) استفاده می کند، و فیبر هایی را به عنوان موهای نازک ایجاد می کند. این میکرو فیبرها سپس به عنوان داربست برای زیست زیستی استفاده می شود. این به طور قابل توجهی توانایی ساختارها را افزایش می دهد که به آنها سازگاری بیشتری می دهد.

Bioinks برای ترکیبات شفا بخش

تومورهای بیماری مفصل با شکستن بافت غضروف موجود در مفاصل، باعث ناراحتی، سفتی و تورم می شوند. در حالی که چاپ سلول های بنیادی برای مدت زمان زیادی وجود داشته است، بافت های در حال رشد یک قرارداد دیگر به طور کامل است. سلول های بنیادی به تنهایی نمیتوانند عملکردهای حیاتی بدن ما را تکثیر کنند.

پروفسور مالدا می گوید: “چاپ آخرین مرحله در ساخت زیست شناسی نیست، زیرا چاپ چیزی به شکل یک قلب آن را قلب نمی کند. ساختار چاپ شده نیاز به زمان و نشانه های شیمیایی و بیوفیزیکی صحیح دارد تا به یک بافت کاربردی تبدیل شود.

یکی از موانع کنونی، تشخیص سلول ها به اندازه کافی برای هر جفت بدن است. سلول ها می توانند به شدت متفاوت باشند بسته به اینکه نیاز دقیق نیاز به بهبود است. در نتیجه، تکرار سلول نیز می تواند متفاوت باشد.

چاپ 3D فراهم می کند تن از ابزارهای جدید برای جامعه پزشکی. از نظر مدل ها به پروتز به تجهیزات جدید، تولید افزودنی به نظر می رسد از لحاظ عملکرد افزایش می یابد. به خصوص در دو سال گذشته، در برنامه های پزشکی پیشرفت هایی صورت گرفته است. امیدوارم، آن را همچنان به زندگی حرفه ای پزشکی و بیماران خود، آسان تر است.